Het betoverende graf van Ismael Samani is een architectonisch donderslag bij heldere hemel. De oudste, best bewaarde en meest adembenemende originele gebouw van Bukhara, het is zonder twijfel een van de architectonische hoogtepunten van een bezoek aan Oezbekistan. De bijna perfecte bakstenen kubus werd gebouwd aan het begin van de 9e eeuw en behoort tot de grote culturele heropleving van de Samanid dynastie (875-999). De tombe ontleent zijn naam vormen de stichter van de dynastie, Ismael, en bevat niet alleen zijn graf, maar ook dat van zijn vader Ahmed, zijn neef Nasr en anderen van Samanid lijn. Het mausoleum trekt elementen uit het begin van de Sogdian tijden architectuur (zoals de zware hoek steunberen) en Sassanidische vuur aanbidding (getuige de ronde bakstenen zonnen en luifel vorm van heilige Zoroastrische tempels). De combinatie van deze met de recente rekenkundige en geometrische vooruitgang die is geboekt door Arabische wiskundigen en de nieuwste squinch technologie, om een artistieke stijl, de monumentale Mazar, smeden zou dienen als een architectonische formule voor de komende eeuwen.